Is achterstand dodelijk?

Die vraag stelde ik mijzelf vandaag. Op de uitnodiging van Richard om een rondje te rijden kon ik niet direct bevestigend antwoorden. De thuis situatie vroeg eerst om kort overleg. Hij stelde daarop dat achterstand dodelijk is. In de wetenschap dat Hannes zijn fiets wacht op onderdelen en op de hometrainer stiekem zijn kilometers wel zal maken wist ik het thuisfront te overtuigen dat ik nodig een stukje moest fietsen. Gisteren had ik nieuwe banden onder de fiets gezet en dat was natuurlijk niet voor niets. Met een vrij stevige wind werd het volgens een insider een intensieve duurtraining. Ongeveer twee uur duurde de rit waarbij het deel voor de wind wel een week had mogen duren. Ik denk dat dit de laatste kilometers van 2012 zijn geweest. Voor alle volgers een goede jaarwisseling en tot volgend jaar.

Kerstconcert van Andre Rieu of......

Fietsen door Eagum en Reduzum....... Dat laatste sprak mij meer aan, alhoewel vriend Andre best aardig op zijn viool speelt. Voldoende reden in ieder geval om vandaag samen met Hannes en Richard op de ATB een ritje te maken. Voor mij zo'n 35 kilometer, voor Hannes en Richard wat meer. Zij kwamen vanuit Stiens richting Zuiderburen (Leeuwarden), met tegenwind windkracht 5 of net iets meer. Ontmoetingsplaats was de stoplichten bij de Drachtsterbrug. Vanaf daar richting Reduzum, daarna een stukje richting Sneek om vervolgens terug te draaien om oa. door Mantgum en Boksum weer richting Leeuwarden te gaan. Waarschijnlijk was het kerstmaal van gisteren toch iets aan de overmatige kant want ik had lichamelijk niet het allerfijnste gevoel, het is alleen wel heerlijk om hartje winter (9 graden boven nul) lekker buiten actief te zijn. Toen ik thuis kwam heb ik uitzending gemist nog even gekeken of vriend Andre nog iets onvergetelijks had gedaan maar na 5 minuten maar onder de warme douche gestapt want dat kon ik mij eigenlijk ook niet voorstellen.

Vrolijk kerstfeest

Oliebollen, appelflappen, kerststollen en andere lekkernijen zijn in deze tijd vrij en in grote mate voor handen. De kerstdagen, maar ook zeker al de dagen voorafgaand en nadien bevatten voor mij altijd veel zware momenten. Ik hoef maar naar het etiket van het een of ander te kijken en ik ben al weer een kilo zwaarder. Vandaar dat ik vandaag extra mijn best heb gedaan met spinnen. Misschien om alvast mijn schuldgevoel van de komende dagen weg te werken of om het positiever te benaderen, de calorieën die ik nu extra verbrand kan/zal ik er de komende dagen wel weer bij eten. Iedereen die het ViaData fietsteam volgt en dus deze blog leest, fijne kerstdagen toegewenst.

Defecte fiets

De racefiets defect? De mountainbike defect? Nee hoor, niets van dat alles. Vandaag maar weer de gang naar de sportschool gemaakt. Na een kleine twintig minuten breekt het krankstel en de ketting en lig ik bijna naast mijn spinningfiets. De spinningfiets was dus defect. Lichte klachten aan mijn enkel en knie maar de schade lijkt beperkt. Gelukkig staan er in zo'n spinningzaal meer fietsen dus heb ik de les af kunnen maken op een goede fiets. Nu maar afwachten of de fietsennmaker ook bij de sportschool langs komt.

Niks kenne, niks lieke

Vandaag ontvangen, een paar nieuwe shimano schoenen. Vanaf nu gaat het anders want niks kenne en niks lieke is 2x niks. Dus mut ut in ieder geval maar wat lieke. De SH-R191W wit/silver zijn het geworden. Kan ik in Italië volgend voorjaar in ieder geval de blits maken. Gisteravond een uur spinning gedaan en vandaag een duurtraining gedaan want aan het niks kenne deel probeer ik ook nog wat te doen. Maar dat is lastiger dan op internet een paar schoenen kopen.

Geen excuus

Het zou te gemakkelijk zijn om nu te beginnen over slechte weersomstandigheden, defecte mountainbikes of kapotte garagedeuren........ Niets van dat alles, ik heb gewoon weer een uur op een spinningfiets gezeten. Ik had geen excuus............ Er was vandaag ook een nieuwe deelnemer aan de spinningles die boos werd toen hem gevraagd werd mee te doen met de oefeningen. Eerst kwam hij al te laat binnen, de les was al 5 minuten bezig en toen gaf hij aan dat hij zelf bepaalde wat hij ging doen?????? Hij vroeg zich hardop af waar het in de voorwaarden stond dat hij mee moest doen?????? Daarna begon hij nog te zeuren tegen de instructeur waardoor de les zelfs moest worden onderbroken...... Volgende keer maar niet weer komen was mijn advies aan de beste man... Wat een klier. Hij maakte na de les nog wel zijn excuus aan de instructeur.

904 calorieën

De conditie wordt weer beter. De inspanning die ik vandaag verricht heb geeft mij het gevoel dat dit het geval is. Op mijn horloge heb ik ingesteld wat mijn maximale hartslag is. Dit wordt dan als 100% beschouwt. Wanneer je gaat trainen kun je aan de percentages zien hoe je piekt, meestal tot 85 of 90 procent. Over het hele uur haalde ik vandaag een gemiddelde van 74%. Dit leverde ook nog eens de verbranding van 904 calorieën op. Al met al een aardig gevoel.

Volle bak

Vanochtend weer een uur spinning toegevoegd aan mijn trainingsverleden. Het was een drukte van belang, volle bak. Alle fietsen waren bezet en een aantal dames en heren die wekelijks hun sportschoolbezoek in de spinningzaal doorbrengen doen dat om calorieën te verbranden. Maar opvallend is dat de grote drukte veroorzaakt wordt door de vele wielrenners die met regen en kou liever binnen sporten. En zelfs hier komt een vreemd soort mannelijkheid in al die renners naar boven. Laten zien hoe hard je kunt trappen en ook hoe zwaar. De beat van de muziek is van belang maar vandaag werd die bewust een aantal keren losgelaten en moest een dubbele maat of zelfs nog sneller getrapt worden. Ook werd een jump sessie (staan,zitten,staan,zitten) gecombineerd met steeds verder verhogen van de weerstand en dan zie je ze elkaar aankijken........en niet willen opgeven. Dus dan ga je maar weer volle bak want opgeven is geen optie......... Deze laatste slogan is trouwens geleend, opgeven is geen optie gaat over de strijd tegen kanker. Samen met mijn vriend Edwin, die gelukkig genezen is van deze vreselijke ziekte, ga ik voorbereidingen treffen om in 2014 samen met hem (en een aantal anderen) de Alpe d'huzes te gaan fietsen. Maar hierover later meer.

Dromen

Vandaag een mooie dag om een lekker stuk te fietsen. Van Leeuwarden naar Boksum, daarna naar Dronrijp en vervolgens via Franeker, St. Annaparochie en Stiens terug naar Leeuwarden..... Maar dit was mijn droom vanacht, gisteravond gewoon weer een uur interval training in de sportschool gedaan. Ook lekker..... Voor mijn broer: van harte beterschap! (is gevallen met fietsen en heeft een gekneusde rib)

Windkracht 8

Vandaag begonnen aan de voorbereiding op het komende wielerseizoen. Vanwege een kleine medische ingreep gedwongen 14 dagen rust genomen en vandaag weer de eerste training. Mijn collega fietsers van ViaData bloggen wat minder omdat ze wat meer hardlopen, maar zij zitten zeker niet stil. Ook de bij mij bekende fietsers van Marcialonga doen erg hun best en laten dat heel graag weten. Ze denken dat ze in november 2012 al in vorm moeten zijn om eind mei 2013 nog steeds goed te fietsen. Tja.... 6 maanden in vorm zijn kan niet. Het zal wel angst zijn. Ik heb besloten daar niet aan mee te doen en mijn eigen weg te gaan. Vandaar dat ik vandaag dus weer ben begonnen. Met windkracht 8 heb ik mijn auto richting de sportschool gestuurd voor een spinningles. Een prima alternatief als buiten de eerste najaarsstorm 2012 heerst.

11 November rondje Appelscha

11 November was de dag....... Op 11 November stond een mountainbiketocht in Appelscha op het programma van het ViaData fietsteam. Het weer voorafgaand aan het weekend was redelijk en de dag zelf was het zelfs prachtig. Om 9.30 ging de fietsenzaak in Appelscha open. Van de 5 deelnemers, Ytzen/Gerrit/Sietse/Robert en gastrijder Richard waren er twee die een mountainbike zouden huren. Bij aanvang was het redelijk fris maar na de eerste verkennende kilometers was het prima fietsweer. Het parcours lag er mooi bij en we gingen voortvarend van start. Met een redelijk tempo reden we het eerste deel behoorlijk snel. Dit deel is ook nog vrij technisch en heeft ook nog wat hoogteverschil in zich waardoor het extra lastig was. Het volgende deel van het parcours was iets minder grillig maar daardoor zeker niet minder mooi. Ook kwamen we nog door een nat gedeelte met veel modder en een heel mooi stuk heidegebied. Uiteindelijk anderhalf rondje gemaakt. Wat is dit een prachtig gebied om je hobby uit te oefenen. Er waren meer mensen op het idee gekomen om de hobby te beoefenen waardoor het gezellig druk was. Zoals door de deelnemers aangegeven kijken wij terug op een geslaagde tocht die voor herhaling vatbaar is. Helaas was er één minpuntje, de blessure die Ytzen aan zijn knie heeft opgelopen. Laten we hopen dat hij voor de volgende expeditie weer topfit is.

Smokkelen of niet?

Vanavond liet de energie mij na drie kwartier in de steek. Laat thuis gekomen moest ik op twee stroopwafels een uur spinning volmaken. Dit lukte niet. Zou ik gaan smokkelen en de weerstand van het vliegwiel wat lager zetten of doorharken? Uiteindelijk maar gesmokkeld. Bij thuiskomst een bord macaroni opgewarmd in de magnetron en daarmee weer wat energie getankt.

Vijf uurtje

Vandaag weer, zoals bijna elke maandag, gelopen met de loopgroep. Eerst even wachten op iedereen en dan inlopen. Daarna oefeningen. Klaas traint ons en heeft altijd mooie oefeningen en series in petto. We doen 'silly walks', paardeloopjes en meer gekke dingen. Katachtige bewegingen worden aangegeven met 'tsjak, tsjak, tsjak'. Nog even een paar sprintjes en dan komt het hoofdgerecht. We deden 4-1,5-3 2x en 2x 3-1,5-4. Wat houdt dat in? Eerst 4 minuten wedstrijdtempo, dan 1,5 minuut wandelen en daarna weer 3 minuten wedstrijdtempo en dit dan twee keer. Hierop volgend nog een serie die net andersom bedoeld is. Soms 'vegen' we even wanneer meelopers het niet bij kunnen houden. En ten slotte uitsprinten bij een 'slome' training ( meer minuten aaneen hardlopen) of uitlopen bij korte afstand series. 't Was eerst fris maar even later o zo fijn!

Djeemz Braun

Appelscha, daar kun je ook gewoon met de racefiets heen. Vanochtend stond rondje Appelscha op t program. Het terrein verkennen voor volgende week (ATB'en) zeg maar. 't Was mooi weer, fris maar mooi. Met een fijn rood mutsje onder de helm, lauw drinken mee en opgewarmde schoentjes, de iPhone op Runkeeper en playlist 'Fiets' de wijde wereld in. 'Fiets' bracht weer de nodige grootheden: Samples van vriend James, the Killers (altijd lekker), Joe C., Blocparty, Fair to midland met het inspirerende nr 'rikki tikki', en hoe-heet-ie-ookalweer -het nummer begint met 'gravity is working against me' altijd leuk voor een klimmetje-. Afijn, via Bakkeveen naar Waskemeer naar Oosterwolde en idd Appelscha. Daar even wat gedronken en toen via Elsoo, Makkinga, Donkerbroek weer terug. Natte paadjes, gladde paadjes door bladeren ook maar geen gekke dingen. Ook de wielen blijven strak. Ongewoon strak terwijl route-technisch de potentie er wel was om 'rond' opnieuw te definiëren. 63 kms en t ging prima. Vorige week nog wat schrik omdat ik kapot was. Nu niet. 2013, ik kom er aan, I feel good!

Binnen of buiten?

Het weer zou het toe laten om buiten te fietsen. Toch vanwege de beschikbare tijd gekozen om binnen te fietsen. Aangekomen bij de sportschool bleek het drukker dan de laatste weken. 30 beschikbare fietsen en 27 bezet. Zo'n grote groep is leuk en stimulerend en als je dan na de les even napraat hoor je allemaal planningen voor 2013. De Alpeduzes, de Galibier, De Marmot, de Stelvio en de Dolomieten Marathon kwamen voorbij en dan misstaat de eigen agenda voor 2013 ook niet. Ook nog een gesprekje met een man die naast mij trainde, hij is zelfstandig ondernemer in Heerenveen, getrouwd, twee dochters, 127kg en net begonnen met fietsen/spinnen. Hij wil afvallen en volgend jaar een rit in Frankrijk maken........ Waar heb ik dat eerder gehoord dacht ik..... Leuk om dan als voorbeeld te dienen.

Wat is Spinning? En waarom is Spinning zo'n goede workout?

Vaak vertel ik hier over weer een leuke les, een fijne training of een enorme inspanning in de sportschool met een uurtje spinning. Veel mensen weten niet wat het nu eigenlijk inhoud. Hieronder een mooie uitleg, misschien maakt het bij het lezen ook jou enthousiast. Wat is spinning? Het Engelse werkwoord ‘to spin’ betekent heel snel ronddraaien; de sport spinning houdt dan ook in dat je benen heel wat omwentelingen maken op een speciale hometrainer-achtige fiets. Je fietst een programma, staand of zittend, op muziek. Bijzonder aan de spinning fiets: De spinning fiets is een stationaire fiets, een soort hometrainer dus. De spinning bike heeft een vrij zwaar vliegwiel; dat betekent dat de fiets doordraait zelfs als jij stopt met trappen. Dit noemt men een doortrapper De fiets is volledig verstelbaar aan ieders postuur en lengte; je kunt je schoenen vastklikken op de pedalen of met riempjes je voeten vastzetten. De fiets heeft ook een speciaal stuur. Er zit een weerstandsknop op: je bepaalt zelf hoe zwaar je trapt. Waarom is spinning zo’n goede workout Je fietst een vast programma op muziek, met allerlei afwisseling in activiteiten, snelheden en weerstanden: de heuvel op klimmen, een vlakke weg, sprinten, enzovoort. Daardoor belast je je spieren, je hart en longen op verschillende manieren en dat levert een goede conditietraining, krachttraining en weerstandstraining op. Net als van andere conditiesporten wordt je hart er sterker van, je krijgt meer longinhoud, het is goed voor de doorbloeding van je spieren, pezen en aanhechtingen – en je krijgt meer kracht in met name je onderlichaam. Hoe ziet de spinningles eruit? Je begint bijvoorbeeld met een warming up, meestal op tempo infietsen met een lichte weerstand. Het tweede nummer (alles is afgestemd op de muziek) zal wat zwaarder trappen zijn met een wat lager tempo, je gaat dan al gauw naar 70 tot 80 procent van je maximale hartslag. Vanaf het derde of eventueel vierde nummer, circa tien minuten, ga je op maximaal hartslagniveau. Dit bereik je door of heel snel te fietsen (sprinten, vergelijkbaar met de heuvel af) of langzaam met een zware weerstand: klimmen. Een spinningles duurt meestal drie kwartier of een uur; de laatste twee nummers zijn de cooling down. Spinning is in 1989 ontwikkeld door de Amerikaan Johnny Goldberg, een topsporter die ook thuis op niveau wilde trainen. Sinds 1992 wordt spinning wereldwijd gegeven en is een hele populaire les in talloze sportscholen. Bekende trainingsprogrammaontwikkelaars als Les Mills hebben een eigen lesvariant. Spinning is een prima workout voor iedereen, op elk niveau, en een goed alternatief voor de wielrenner, mountainbiker en hardloper in de koude en donkere wintermaanden. Het fietsen op muziek is opzwepend waardoor je je grenzen verlegt en echt merkbaar bouwt aan een betere conditie!

Ontspinning

Vanavond een uur lang keihard trainen was mijn doel. Als dat dan ook lukt is sporten een heerlijke vorm van ontspanning en is een uurtje spinning eigenlijk ontspinning.

New workouts

Zondag een rondje Groningen gedaan op de fiets met nieuwe shimano wielen. De wielen deden het prima, ik iets minder. In het begin was er niets aan de hand. Een gangetje van 32,33 km/per uur. Wat nou verval, dacht ik nog, door te weinig trainen. Het omslagpunt lag tussen Aduard en Hoogkerk. Dit was ook de omslag naar de 'wind-tegen-modus'. Jongens, jongens wat een mini helletje was dit. Op een gegeven moment gaf m'n teller 24 km aan, met de opmerking in het rood: 'Kun je echt niet beter Gerrit?'. Een beetje 60plusser met een electrisch fietsje had me zo in kunnen halen! Dusss, de eerste woorden die ik sprak toen ik het thuisfront weer aantrof waren: Ik ben kapot! Positief was dat ik lekker warm was (geweest op de fiets). Enfin, wel weer 71km in de benen en herstel was prima. Even een wake up call.

En vanavond weer even een rondje Frieschepalen gelopen. Ik schrijf wel vaak 'rondjes' trouwens, maar pin me er niet op vast dat het een ovaaltje is of een andere vorm. Laat ik het zo zeggen, ik zou geen wielen van die vorm willen hebben. Maar goed, op m'n nieuwe gympen 8 kms gelopen. 't Ging goed, prima zelfs. Komt dat door m'n 3e generatie Saucony Echelons? Deze serie is teruggegaan, is me verteld, van 12 mm naar 8. Afwikkeling van de voet zou in deze versie de hak meer ontzien, wat moet leiden tot hogere snelheden. Om echt vast te stellen of ik sneller ga, dient mijn footpodje weer in opperste staat van paraatheid gebracht te worden. Maar ach, die rondjes/vrije vormen zonder meters, woofers en tweeters bevallen eigenlijk wel. Niemand of niets vertelt me dat ik harder moet. En ondertussen denk ik gewoon dat ik sneller loop...

De mummies van Wiuwert

Omdat de wintertijd in gegaan is vannacht een uur langer kunnen slapen. En toch was het haasten om om 9.30 uur in de sportschool te geraken. Toen ik naar buiten keek dacht ik dat het ook lekker zou zijn om op de mountainbike een ritje te maken. Het was vannacht wel koud geweest, -7 aan de grond, maar het zonnetje scheen volop. Goed ingepakt met warme kleding, muts, handschoenen en zonnebril deed de wind mij via Boksum, Oosterlittens in Wiuwert belanden. Daar liggen de mummies ook goed ingepakt. Via Dearsum voor de wind weer terug naar Leeuwarden. 47km lekker gefietst en het was heerlijk weer.

Taxi!

Ik had al 7 weken niet meer gefietst. Vanwege het vroeg donker worden komt er 's avonds niks meer van. Dan moet het gebeuren in het weekend maar bij voorkeur wanneer het niet regent. En dan nog is het geen zekerheid dat ik dan wel kan (mag?) fietsen want ja, je hebt wel eens andere sociale verplichtingen. In plaats van het fietsen neemt de frequentie van het hardlopen omgekeerd evenredig toe, dat wel en daarmee stel ik mezelf gerust. Er moet immers wel aan de conditie gewerkt worden want stel je voor dat de uitnodiging om de Stelvio te 'befietsen' inderdaad komt, dat zou betekenen dat we al midden juni aanstaande flink aan de bak moeten. Op de BikeMotion beurs heb ik wel wat naar de Tacx en Elite fietstrainers gezien. Daarmee kun je thuis (in huis) je fietstraining doen en op die manier ook je conditie op peil houden. Zo'n Tacx hoeft niet echt duur te zijn maar toch..... Nee, laat ik het maar niet doen. Als het weer het ook maar een beetje toelaat dan ga ik toch wel buiten fietsen. Scheelt weer een Tacx. Ik heb nog wel een set overschoenen aangeschaft die beschermen tegen regen, wind en kou, en een 'beanie': zeg maar een muts voor onder de fietshelm. Bovendien, wat is er nu mooier dan buiten fietsen? Afgelopen zondag, de 21ste oktober, daarom maar weer eens een rondje Akkrum gedaan. Betekent voor mij zo'n 50 km. Vanuit Heerenveen via Akkrum, Terhorne, Broek, Joure en Vegelinsoord weer op huis aan. De keer daarvoor was 9 september geweest. Het regende niet maar het was wel vochtig en grijs. De eerste 10-15 kilometer bemerk ik goed wat 7 weken niet fietsen betekent. Het is dan ook in die kilometers dat ik besluit om een Tacx aan te schaffen. Alle redenen die ik eerst had bedacht om het niet te doen, en waarmee ik de interne discussie die ik met mezelf voerde, beslechtte, ben ik op slag vergeten. Sterker nog: ik realiseer me dat ik nog wat argumenten voor een tacx ben 'vergeten': stel je voor dat de winter wel toeslaat, dan kunnen we wellicht ook een poos buiten niet echt prettig fietsen. Nee, dat risico mag ik absoluut niet lopen! dat ik zo'n overweging buiten beschouwing had gelaten, stom hoor...! Eenmaal thuis vind ik nog een reden om wat meer 'binnen' te fietsen: het lijkt na mijn rondje Akkrum wel alsof ik aan het mountainbiken ben geweest, zo vies is mijn fiets geworden door de vochtige omstandigheden. Inmiddels is de Tacx afgeleverd. Vanavond zal ik 'm in elkaar zetten. De film met de beklimming van achtereenvolgens de Mortirolo, de Passo dello Stelvio en de Gavia heb ik er bij besteld. Aan de voorbereiding zal het niet liggen. Tacxiiii!!

Aanloopje

Even een aanloopje en dan gaan! Dat lijkt het credo van het trio. Ytzen investeert in kleding en trainingsmateriaal en is druk met hardlopen. Vreemde wenken en schichtige blikken lijken zelfs te verraden dat er in het diepste geheim het aantrekken van een nieuw carbon'n ros wordt voorbereid. Hiermee prepareert ie zich voor het ViaData schema + de nieuwe 'Scansource' uitdaging (en 'iets' in de Alpen). Robert is nog steeds druk met spinnen op gouwe ouwes en actuele hits. Robert heeft hetzelfde target als Ytzen (minus het Alpen uitje) plus een aantal dagen pittige collen beklimmen in Italie. Enneuh ik... Ik investeer ook in (warme!) kleding en ben ook netals Ytzen aan het hardlopen geslagen en MTB af en toe. Ennn probeer tijdig mijn fiets weer in optima forma te krijgen. Ik heb problemen gehad met m'n materiaal. Mijn achterwiel liet zich vaker met slag zien dan zonder. Hierdoor heb ik ook m'n spaken-aanspan-brevet gehaald. En ja hoor, dat ging ook weleens mis. En met dat 'misse' ging ik dan naar de fietsenmaker en maakte daar de laatste keer een nog grotere misser van. Blij met het repareerde wiel, wilde ik deze plaatsen daar waar het hoorde. Even passen en meten en dan de snelspanbout (3x woordwaarde) vastmaken. Zoooo, zo vast ... als een huis. Echt, het wiel, er zat geen beweging meer in. Heeeeelemaal niets. Niet vooruit, niet achteruit, niet naar links, niet naar rechts. Enigszins gefrustreerd heb ik dit voorgelegd bij de maker en die heeft daarop keurig kosteloos een setje nieuwe wielen voor me geregeld. Volledig gemonteerd kon ik m'n fiets weer afhalen. Blij was ik, blij dat m'n Cuby weer aan het plafond hangt. Klaar om, zonder oorverdovende middelen, mooie prestaties neer te zetten. Mijn doelen? Ook het ViaData schema, ook de 'Scansource' uitdaging en als het thuisfront het toelaat een uitdaging in de Alpen. Wat, wanneer hoe en wat dat hangt er nog van af. Gaan doen we zeker!

Forever young

In de wielerwereld wordt ik wel eens als jonge hond bestempeld. Waarom vraag ik mijzelf dan af. Ik ben 41, dat is toch eigenlijk middelbare leeftijd. Zijn die anderen dan zo oud? Vanavond tijdens weer een spinningles draaide het nummer Forever young. Tja denk ik dan, zo voelt het ook. Het heeft alles te maken met de geest, ik voel mij ook nog jong. Ze hebben dus eigenlijk helemaal gelijk. Forever young!!!!

Lekkere beat

Luister maar even naar dit nummer van Usher en dan specifiek naar de beat in het nummer. Dat is dan het tempo waarmee je de pedalen rond trapt. Afhankelijk van je eigen grens draai je met een rode knop steeds meer weerstand op het vliegwiel en je verkent je eigen grenzen. Vervolgens ga je af en toe uit het zadel op de pedalen wat het extra zwaar maakt. Dat is het principe van spinning, een zeer leuke bezigheid als het buiten giet van de regen. Vanavond mijzelf weer een uur in het zweet gejaagd en aan de conditie gewerkt.  

http://www.youtube.com/watch?v=pXZrLFbYvHU&feature=youtube_gdata_player

In de snoepwinkel

Vandaag in de snoepwinkel voor wielrennende mensen geweest. In de jaarbeurshallen in Utrecht werd BikeMotion Benelux gehouden. Samen met Bahamontes en Bosma rond half elf vertrokken. Spannend................. Wat zou er allemaal mee terug gaan. De grootste Opel die we konden meenemen meegenomen zodat we voldoende ruimte hadden voor een tacx trainer, sidi schoenen, zonnebril, helm, craft shirts en stuurlint. Misschien nog wat andere attributen zoals overschoenen, mutsen en een reparatieset stonden ook op het verlanglijstje maar................

Helemaal niets van dat alles kwam mee terug. Een snoepwinkel waar niets gekocht kan worden dat zorgt voor een onbevredigend gevoel. Kwijlende mannen die allemaal mooie spullen zien en slechts twee reclamebidons van Craft was de score van vandaag. Leuk was het nog wel om onze eigen ViaData kleding in de stand van Velo+ te zien.  Verder prachtige fietsen, kleding en accessoires gezien. Nu bekijken of via de internetsnoepwinkel de spullen alsnog gekocht gaan worden.

Keuzes maken

Ik had het vanavond maar weer erg lastig. Keuzes moesten er gemaakt worden. Nederland-Andorra of The voice of Holland the battle. Maar eerst nog maar weer een uurtje spinnen en hoe snel je ook fietst je komt niet vooruit en het uur duurt altijd even lang. Maar ook nu heb ik mij weer prima vermaakt. Bij thuiskomst wilden de kids the Voice zien. Tijdens de autorit naar huis had ik Jack van Gelder zijn commentaar horen geven en kon ik mij neerleggen bij de keuze van mijn dochters. Vervolgens moest er gekozen worden voor een liquide versnapering, cola light of sap. Bij de aanblik van het gezicht van Louis van Gaal na de 3-0 was de keuze simpel, zure sap.  Ook Louis moest keuzes maken, de beste spits uit Engeland Robin van Persie of RUBEN SCHAKEN. Louis koos voor Ruben.......... En zo maken we dagelijks vele keuzes en soms worden ze voor je gemaakt.

You spin me right round

Ja ja, dat is back to the 80s. Billy Idol voor de kenners. Tijdens het spinnen vanavond allerlei flash backs. Opgerolde broekspijpen, Adidas torsions, witte sportsokken en breakdance zijn er zo een paar. De hele les stond in het teken van muziek uit de jaren 80 en ik kon ze allemaal meezingen. Alphaville met Big in Japan en Nena met 99luft ballons kwamen oa. voorbij. Zet er een lekkere beat onder en je biedt de oudere jongere een prima avond. Spinning is op deze manier echt leuk.

Kwakkelen

De fiets is naar de maker en het is buiten herfst. Tijd om de sportschool op te zoeken zou je zeggen voor weer een spinningles. Met de gezondheid is het wat kwakkelen, eerst een ontsteking aan de schouder en afgelopen dagen wat griepklachten. Dus afwachten wat het wordt. Vandaag dan toch, ondanks het gekwakkel, naar de sportschool en het ging best aardig. Wel enorm zweten maar totaal 4x mijn maximum hartslag gedurende een minuut weten te halen en dat is wel eens minder geweest. Ik wou het gekwakkel vanaf nu dan maar weer aan het weer overlaten.

Okay no gay

Vandaag weer eens heerlijk een ATB route gepakt. Deze ging via Wijnjewoude, Hemrik, Beetsterzwaag en zo weer terug. 40 kilometers, door de bossen, drek tot in de oren maar lekker. Brede paden, smalle paden ( single track), paden strak aan de waterkant (altijd spannend) en paden langs picknicktafels. Voor het eerst ( sinds zomer vorig jaar) was ik weer eens bij de beruchte picknick tafel langs gefietst. Ik ben hier ooit eens op een zondagochtend rond half toen langsgefietst met m'n maat. 2 heren waren toen van de natuur aan het genieten op die tafels. Veel pick ( zonder c) en weinig tafel zagen we toen. Gatver, dat vond ik toen erg smerig. Geef mij maar drek in m'n oren of waar dan ook. Niet dat ik iets tegen homo's heb...ach da's eigenlijk niet helemaal waar. Maar enfin, ze waren er nu niet. Zonder dat ik als een gek begin te schreeuwen als ik in de buurt ben ( heb ik consequent daarna gedaan) kan ik er dus weer strak langs. Voor de verandering toch weer erg leuk zo'n ATB tochtje!

Schipper mag ik overvaren?

Wat gebeurde er nu precies gisterochtend? Het idee was simpel. Vorige week (waterstop) had ik een route, zeg maar, half afgemaakt. Die route moest nu volledig afgemaakt worden. Toen was de belemmering 50 cent (niet te verwarren met die rapper, want die had ik zo gepakt). Dus had ik nu voldoende geld bij me gestoken: een euro. In m'n traditionele fiets-pose ging ik via Oostermeer, Opeinde en Oudega naar de pont. De manager pont heb ik trots mijn euro gegeven. Omdat hij kennelijk ook trots op z'n centen was gaf hij me niets terug. Big deal, ik was gul, ik had het geld verder toch niet nodig. Ik ging mooi met de pont over. En vanaf hier (Grouw) naar Akkrum, Oldeboorn en tralala. Maarrr, het gedeelte waar ik fietste was wel erg omringd met water. Nadat ik verschillende pogingen had gedaan, kwam ik tot een schokkende conclusie. Ik was op een eiland, omringd met water en 2 pontjes en geen geld meer! Via 'land' kon ik niet meer verder. Manager pont Grouw uiteindelijk maar laten delen in mijn probleem. En daarop vroeg ik hem om ideeën. Die had hij wel: een mooie boomhut maken. Nadat de geinponem na deze dijenkletser was bijgekomen, kon ik weer een serieus beroep doen op zijn ideeën. Ach zei hij: kom maar mee, ik moet toch nog naar de overkant...'. 'Toch nog naar de overkant' ...beste man, je doet niets anders! Hoe dan ook, ik mocht mee, kosteloos. Ik hoefde echt niks over te maken. Na 3-voudige dankzegging heb ik het rondje afgemaakt. Volgende keer neem ik 50 euro mee of een opblaaspont! Ik heb wel een heerlijk rondje gefietst. 80km's, geen spannende gemiddeldes maar het ging lekker.

Philippe Gilbert wint WK wielrennen in Valkenburg

En ook daar was ik live bij........
Na wederom een goede nachtrust stond vandaag in het teken van de wegwedstrijd op het WK in Valkenburg voor de mannen. De ochtend werd door de familie besteed aan het droog binnenhalen van de voortenten. De buienradar gaf slecht weer aan. Via de schoteltelevisie konden we na het opruimen de eerste 140 kilometer volgen. Vervolgens kwamen ze op het WK parcours waar ze elf ronden op moesten afleggen. Net als gisteren werd door de familie Procee koers gezet richting Sibbe. Maar helaas we hebben Sibbe nooit bereikt..... Vanwege de enorme drukte kwamen we uit tussen de Bemelerberg en Sibbe, op een mooie plek van het parcours. In de berm stonden diverse campers en op de hoogte van een Belgische camper vonden wij een mooi plekje. Achteraf was het een daalders plak aangezien onze Belgische vrienden een kleine TV mee hadden genomen waarop de koers gevolgd kon worden. Na vele bespiegelingen en iedere twintig minuten een blik in de ogen van Nikki, Robert, Tom Jelte en Lars werd ons steeds duidelijker dat Gilbert en Valverde er frisser bij zaten. De ontknoping was net als bij de dames voorzien op de Cauberg (waar Bahamontes over mee kan praten) en zo geschiedde. Onze Belgische vrienden waren dolblij met de overwinning van Philippe Gilbert en wij konden er vrede mee hebben. Voldaan reed ik om 19.00uur naar huis en onderweg had ik heul, heul, heul veul regen maar gelukkig viel dat niet vanmiddag. Na deze mooie dag is er nu het besef dat mijn eerste eigen wielerseizoen er ook op zit. Wie had dat nu gedacht 13maanden geleden, Tecklenburg, Ardennen, Jan Jannsen Classic, Monte Baldo, De Galibier en de Limburgse heuvels........ Ik ben er trots op en de nieuwe uitdagingingen voor het volgende seizoen staan al weer op de agenda.

Marianne Vos wint WK in Valkenburg

en ik was er bij..... Gistermiddag vertrokken richting Limburg vanwege het WK wielrennen. Mijn ouders, broer en schoonzus staan daar op een camping in Schin op Geul en ik had mijzelf uitgenodigd...... en niet gevraagd of ze het wel goed vonden, en ja je weigert je zoon niet dussss. Na een gezellig etentje in een pizzeria in een overvol Valkenburg en lang napraten in de voortent een goede nacht gehad. Vanmorgen stond een rit met mijn vader en broer op het programma. Mooi om te zien, drie ViaData pakjes tussen al die andere wielertoeristen. De rit ging door heuvelachtig Limburg en we hebben onder andere het drie landenpunt in Vaals aangedaan. Totaal 57km en prachtige klimmetjes, wat is dat toch leuk om te doen... Vanmiddag het WK voor de dames in Sibbe langs het parcours gevolgd. Mooi om dat live mee te maken en wat een fantastische prestatie van Marianne Vos. Zij is een klasse apart hoor. Vanavond maar weer even uiteten, wat een rot leven eigenlijk.....

Morgen wellicht nog een vroeg tochtje maken en dan de middag volledig in het teken van het WK voor de mannen. Wij tippen hier Nikki Terpstra voor morgen, zou dat trouwens familie zijn van Bahamontes???

Mooie heuvelachtige rit in het najaar!

Vanmiddag op tijd naar huis om vroeg in de avond nog een mooie rit te maken. Het weer leek roet in het eten te gooien maar op het moment dat ik ging fietsen was het droog. Aan het begin lekker infietsen en na een kleine 10 minuten krijgen we de eerste heuvel te verwerken, de hartslag gaat dan omhoog en gedurende 15 minuten gaat het heuvel op en af. Veel uit het zadel, op de pedalen. Het laatste stukje gaat de hartslag zelfs naar 90%. Dan is het tijd voor een korte rust en een beetje drinken uit mijn bidon want gevoelsmatig gaat het bergaf. We zitten op de helft, nogmaals twee pittige heuvels die een lange aanloop hebben en dan is het uitfietsen........ De muziek wordt zacht gezet en de eerste spinningles na de zomer zit er weer op.

Waterstop

Net als mijn voorganger heb ik ook vandaag een waterrijke route gereden. Via Dr. Compagnie, Drachten, Opeinde, Oudega, Eernewoude, Grou. Tsja, en daarna hield het op. Je moet dan met de pont over en daar moet je geld voor hebben. Voor maar liefst 50 cent kun je over. Maareuh, als je het even niet bij je hebt... Precies dan moet je weer terug. Om de manager Pont niet in verlegenheid te brengen heb ik aangegeven echt terug te willen. Via weer Eernewoude, Oostermeer en weer de Companije het rondje afgemaakt. Had m'n voorganger wellicht kunnen zien. Was dit het mooiste rondje ooit? Nee. Was dit een impulsieve route? Ja. Oké, niet zeuren dan. Ik heb trouwens wel heerlijk gefietst. Geen spannende gemiddeldes en zo'n 75km. Ook best vermoeid bij terugkomst. Ach, tijdens onze visite even terugtrekken...

Een motortje of niet?

Vanochtend een rit met de nadruk op rustig aan. Al enige tijd kamp ik met een ontsteking aan mijn schouder en daarom heb ik niet al te veel getraind. Vandaag pas na een uur weer lichte klachten maar het lijkt beter te gaan. De route was leuk en ik reed veel langs het water, als het dan weekend is zijn er nog veel bootjesmensen actief. Het was druk op het water. De volgende route gereden, ongeveer 46 km - Leeuwarden - Warga - Akkrum - Grou - Irnsum - Reduzum - Wirdum - Leeuwarden. Bij Wirdum werd ik nog voorbij gereden door een mountainbiker????? ........ en natuurlijk moest ik daar nog even achteraan maar het leek wel of hij een motortje mee had want hij stoempte met zo'n 45km p/uur door en dat kon ik niet heel lang bolwerken gaf mijn lichaam aan. Gelukkig is de afstand Wirdum -Leeuwarden dan maar kort en buiten adem kon ik hem nog net groeten toen hij de drachtsterbrug op reed en ik af kon slaan richting Hempens/Teerns, en ik dacht mafkees...... Dit ging mij te gek. Nu lekker op het bankje voetbal en wielrennen kijken en bij de beelden van het WK wielrennen in Valkenburg denken dat zij pas echt hard rijden.

Kort maar krachtig

Gisteravond nog even een stukkie gefietst. Een van de laatste avondjes dat t nog kan. 33 km's en 32.3 gemiddeld. De 32 km grens is voor mij doorbroken. Nu nog op langere stukken. Voor volgend seizoen mooie uitdaging om mee te beginnen!

Heeft het ViaData Fietsteam een eigen kalender?

Jazeker, u leest het goed. Het ViaData Fietsteam heeft zowaar een eigen kalender voor 2013 gemaakt. Zij het nog met het nodige voorbehoud, maar toch..... en natuurlijk zijn introducees (na goedkeuring van de ballotage commissie) van harte welkom.

Nadat in het voorjaar van 2012 slechts af en toe samen getraind werd en de tochten vaak pas laat werden vastgelegd bestond de wens om in 2013 wat structureler samen te trainen en vooral tijdig de toertochten bekend te maken zodat het voor meerdere mensen toegankelijk wordt. Zij kunnen dan vroegtijdig de dagen in hun agenda reserveren....... en het thuisfront moet natuurlijk ook op tijd weten wanneer we niet beschikbaar zijn.

Maar 2012 is toch nog niet voorbij?
Nee dat is waar maar de avonden worden korter, de temperaturen worden lager, de regen valt weer regelmatiger en dan past een lange fietstraining niet meer zo goed. Wat gaan wij dan doen? Stilzitten is geen optie, dus..... Gerrit en Ytzen zullen weer wat intensiever gaan hardlopen en Robert zal wat vaker in de sportschool te vinden zijn om te spinnen. Natuurlijk zullen we op een mooie zonnige dag in het weekend best nog eens de racefiets uit de garage halen. Daarnaast zullen Gerrit en Robert wellicht ook de nodige kilometers op de mountainbike gaan maken.
Als afsluiting van 2012 gaan we als ViaData Fietsteam in ieder geval nog een gezamenlijke mountainbike rit doen in Appelscha. Voor diegene die geen mountainbike heeft zal eentje gereserveerd worden bij de locale fietsenhandel.
Wil je deelnemen meldt je dan aan bij Robert Procee (r.procee@viadata.nl).

In het voorjaar van 2013 zullen we dan onderstaande trainingen en toertochten gaan doen:

MOUNTAINBIKE 2012
17-11-2012	ViaData rit, Appelscha (eventueel huur mountainbike +/- 20 euro mogelijk)
WEGPROGRAMMA 2013 (voorlopig)
2-4-2013	1e training, start 17.15 uur vanaf parkeerplaats ViaData
6-4-2013	Lauwersmeertocht ca. 110km, start 08.00 uur vanuit Stiens (georganiseerde tocht)
23-4-2013	2e training, start 17.15 uur vanaf parkeerplaats ViaData
29-4-2013	Princenhoftocht ca. 96km, start 08:30 vanuit Eernewoude (georganiseerde tocht)
14-5-2013	3e training, start 17.15 uur vanaf parkeerplaats ViaData
18-5-2013	Tecklenburg Rundfahrt vanuit Ibbenburen (Duitsland) ca. 100km (georganiseerde tocht)
1-6-2013	ViaData rit, Beekbergen ca. 100km (parcour Jan Janssen Classic)
4-6-2013	4e training, start 17.15 uur vanaf parkeerplaats ViaData
14-6-2013	ViaData rit, Tour du Namur ca. 85km, Anhee Belgische ardennen (incl. 1 overnachting)
25-6-2013	5e training, start 17.15 uur vanaf parkeerplaats ViaData
Uitgangspunten trainingen ViaData Fietsteam
· iedereen moet in principe met plezier mee kunnen fietsen;
· het principe "samen uit samen thuis" wordt in ere worden gehouden;
· het rekening houden met elkaar staat centraal;
· gemiddelde snelheid zal rond de 30km per uur liggen.
Veiligheid
· Het dragen van een valhelm is verplicht;
· de verkeersregels worden in acht genomen;
· Er zal in het verkeer (oversteken) rekening met de totale groep worden gehouden;
· Iedereen zorgt zelf voor deugdelijk materiaal, goed voorbereid geeft veiligheid.

Fiets 'm d'r op 2.0

De bijdragen aan het weblog zijn gericht geweest op het beschrijven van de voorbereidingen die we ons getroost hebben de afgelopen weken en maanden, en die ons zouden hebben moeten leiden naar het achtereenvolgens beklimmen van de Telegraphe gevolgd door de Galibier. De weergoden hadden tijdens ons bezoekje aan de Franse Alpen blijkbaar niet hun beste moment en dat heeft ervoor gezorgd dat de plannen een ietwat andere uitwerking kregen. Nu dat achter de rug is het weblog maar opdoeken? NEE! en wel om de volgende redenen: - de contribuanten vonden (en vinden) het leuk om verslag te doen van hun activiteiten; - er zijn veel lezers die de bijdragen tot zich genomen hebben en hun waardering voor die bijdragen hebben laten blijken; - er komt een vervolg in die zin dat we zeker volgend jaar (2013) weer een dergelijke onderneming in touw zetten. Of dat laatste punt weer deelname aan Climbing for Life zal zijn staat nog te bezien maar is zeer waarschijnlijk. Er staat nog een rekening open daar in de Franse Alpen! De voorbereiding op dit hoogtepunt van het volgend jaar is inmiddels ruim een week oud en we zijn allemaal (Robert, Gerrit en ik) alweer driftig bezig. Nu de herfst en winter naderen en het 's avonds weer vroeg donker wordt zal het met het fietsen wel iets minder worden maar zolang het kan genieten we ervan. Zo ook gisteren, zondag de 9de, wat een mooi weer had dit weekend voor ons in petto alhoewel er wel een stevig windje waaide. Nadat ik eerst vrijdagavond al een 40 kilometer rondje had gemaakt in een gemiddelde van iets boven de 30km p/uur had ik zondag zin in een rustig ritje om ook eens wat meer van de omgeving te kunnen genieten. Ik kan zeggen:dat is gelukt. Friesland is echt mooi. Vanuit Heerenveen via Akkrum door het hart van het mooie Friese landschap gefietst. Via mooie Friese dorpjes zoals Poppingawier, Sibrandabuorren en Tersoal terug naar Heerenveen voor een rondje van zo'n 54 km. Als de zon schijnt, de omgeving zo rustig en groen is lijkt het wonen daar als op het wonen in het paradijs. Die gedachten drongen zich met name op toen ik nog voor de wind had. Toen ik na zo'n 39 km weer echt op huis aan koerste en ik de wind tegen had, waren de gedachten een stuk platvloerser. Maar ja, waarom haast maken op zo'm mooie dag. De fietskilometers zitten weer in de benen, vanmiddag weer hardlopen. De voorbereidingen op het volgende fietshoogtepunt zijn in volle gang.

Gast

Vanochtend al vroeg zat ik op de fiets. Het zou fantastisch weer worden, en dat werd 't. Na woensdag werd het ook weer nodig tijd. Dus tussen 8.30 en 8.45uur vertrok ik vanuit het pittoreske Ureterp. M'n tochtje leidde me verder door Frieschepalen, De Wilp, Marum, Niebert, Tolbert, Boerakker, ri. Grootegast en toen weer terug via Noordwijk en weer Marum. Maar ummh, ik vond nogal zoeken. Regelmatig reed ik een weggetje in die doodlopend was af anderszins. Je voelt je - in notabene 'Rondje Grootegast' -gast in eigen land. Je rijdt, ver van huis, in Frankrijk feilloos elke route of col. Die missers kosten je tijd en vormen kleine ergernisjes. Maar goed, ik heb fijn gefietst. Ochtendstond heeft...en meer van die dingen. Ondanks de missers, nog het gemiddelde in de dertig kunnen houden. 55 kilometer gefietst en rond elven, gedoucht en weer lekker geurend, aan de koffie bij pake en beppe.

Platte land

Na de belevenissen op de flanken van de Galibier stond afgelopen woensdag weer een clubtraining met de fietsclub in Stiens op het programma. Na 3 weken klimmen in Italië en vervolgens 1 1/2 keer de Galibier is het platte land van Friesland toch weer even wennen.
Met 8 man en 1 vrouw werd met windkracht 4 een rondje van 48 kilometer gemaakt. Aan het eind van de rit werd er nog gesprint voor de dagzege. Helaas moest ik genoegen nemen met de Joop Zoetemelk plaats, 2e.

Tijdens de beklimming van de Galibier zijn er professionele foto's geschoten die je vervolgens kunt aanschaffen. Hier twee foto's van mijn klimonderneming.

To be or not to be (on the top)

Ondertussen is uit de blogs van Gerrit en Robert wel duidelijk geworden dat ik op zaterdag niet de Galibier op ben gereden. Vrijdag 31 augustus, voor altijd in mijn herinnering gegrift, samen met Robert en Gerrit voor een parcoursverkenning (professioneel!!) de Galibier opgereden ondanks de regen en de uitermate frisse en natte omstandigheden. We zijn er tenslotte om te fietsen, nietwaar? De Galibier is 18 km lang en eindigt op zo'n 2745 meter hoogte. Bij zo ongeveer kilometer 11 op 2000 meter hoogte vond ik het welletjes. Niet zozeer vanwege het klimmen maar meer vanwege de koude omstandigheden.

Temperatuur rond het vriespunt, ijsregen en met een behoorlijke afdaling voor de boeg. Niet mijn sterkste punt maar laten we wel wezen: dit is mijn eerste kennismaking met het hooggebergte en dan net onder deze omstandigheden hier te moeten fietsen? Ik wil graag nog een paar keer tegen een berg opfietsen. De afdaling inzettend werd het vanaf dat punt almaar kouder. Met weinig controle over de remmen vanwege de koude handjes ging er van alles door me heen maar daarbij overheerste vooral: dit is niet leuk! Aangekomen bij het chalet waar we verbleven hadden Gerrit en ik verschijnselen die sterk deden denken aan onderkoeling. Voor mezelf had ik toen al de afweging gemaakt: moet ik onder die omstandigheden dat willen? Daar willen zijn? Dan hoor je later ook nog dat de etappe uit de Tour de L'Avenir die op dezelfde dag over de Galibier zou voeren vanwege de omstandigheden was afgelast. En dan zal ik het wel doen??? Nee, wanneer het morgen, zaterdag 1 september dus, weer regent dan doe ik niet de Galibier maar de Col du Telegraphe. Qua moeilijkheidsgraad bijna vergelijkbaar maar met de top op in ieder geval ongeveer een kilometer lager. Omdat het zaterdagmorgen inderdaad regende besloot ik dus om de Telegraphe te doen. Later hoorde ik dat de Galibier klimmers geen regen hadden gehad, nou ja.....Ik moet zeggen de Telegraphe was zwaar genoeg maar het klimmen ging eigenlijk best goed en ja, dat ondanks de matige voorbereiding. Hoe dan ook: ik was blij en trots tegelijk om op de top aan te komen. Sowieso was onder die omstandigheden en de Telegraphe en de Galibier achterelkaar te doen een brug (desnoods: berg) te ver.

Volgend jaar met een betere voorbereiding, misschien twee weekjes Alpen of Pyreneeën?, zonder blessures en absoluut beter weer is er een nieuwe kans. De voorbereiding is alweer begonnen: gisteren lekker hardgelopen zonder na- of rugpijn.

Beelden zeggen vaak meer dan woorden

Voor de volgers van het ViaData Fietsteam hierbij een tweetal filmpjes die een korte impressie geven van de ontberingen die wij hebben ondergaan tijdens onze beklimming afgelopen weekend.

Sfeer impressie Climbing for life 2012

Sfeerimpressie Climbing for life 2012 II

Binnenkort zullen er waarschijnlijk ook nog foto's in omloop worden gebracht. Ook die zullen we jullie natuurlijk niet onthouden.

Verbroederingsfeest

Gistermiddag en gisteravond zijn we meer dan de voorgaande dagen opgetrokken met het Scansource team. Na het beklimmen van de Galibier en de Telegraphe was het ook tijd voor vermaak. We werden gebeld dat er een lekkere lunch in een restaurant even verderop klaar stond. Hier hebben we heerlijk gegeten maar ook erg veel. Het ene na het andere gerecht werd geserveerd. Gecombineerd met een pul bier was het hier goed toeven. Ytzen heeft voor de laaste gerechten bedankt. Robert en Gerrit wilden vanwege de matige opkomst van Scansource gasten niet nog meer de gastvrouw frustreren en hebben alles vriendelijk afgenomen. Toen we eigenlijk zeker wisten dat we net het laatste gerecht hadden genuttigd, volgde er toch nog een. Uiteindelijk is ook dit met hangen en wurgen verorberd. Daarna vertrokken we naar het centrum waar de eerste verschijnselen van het verbroederingsfeest zich lieten zien. De feesttent was al gezellig druk met veel Belgen die zichtbaar genoten van hun pint. De feestvreugde werd nog iets meer verhoogd met de Belgische band Sioen. Niet slecht al was het hoogte punt een 30 seconden variant van Led Zeppelins 'a whole lotta love'. Hierna daalden we af naar een restaurant voor een kaasfondue. Geen van ons drien vond dit een groot succes terwijl het er best gezellig was. Sec gekeken naar het eten was het nogal een contrast met de lunch. Het toetje was overigens niet slecht. Na deze gezelligheid zijn we langs het in volle gang zijnde feest gelopen. Het was er erg druk, Belgen kunnen wel feestvieren! Een aantal van de club zijn hier gebleven. Wij zijn doorgegaan naar ons chalet. Hier hebben Ytzen en Gerrit onze befaamde muziek kwis gedaan. Robert speelde met de meegebrachte gadgets en niet veel later is een iedereen weer, met ronde buikjes, in zijn kooi gedoken.

Champagne

Vandaag was het dan zover. Na een koude, natte generale repetitie op vrijdag waren de vooruitzichten voor zaterdag niet goed. Tijdens de pasta party in Valloire werd er zelfs gespeculeerd dat de tocht mogelijk zou worden afgelast vanwege sneeuwval. De plannen voor zaterdag werden dan ook enigszins bijgesteld, Ytzen wilde bij slecht weer liever de Telegraphe doen terwijl Gerrit en Robert de Galibier wilden doen tenzij de organisatie zou besluiten tot afgelasting. Om 9 uur was afgesproken met alle 30 medereizigers van Scansource om te vertrekken naar de start. Daar bleek dat de Galibier tot 1km voor de top gedaan kon worden. Het weer was beter dan vrijdag maar met een temperatuur van 6 graden in het dorp was het wederom koud. De organisatie verspreidde zelfs een bericht dat er heroïsche omstandigheden zouden zijn met sneeuw vanaf 1800 mrt. Na een teamfoto werd er gestart en hebben we alledrie ons gestelde doel voor vandaag bereikt. Met 3500 deelnemers over de flanken van de Telegraphe en de Galibier is een prachtig gezicht. Iedereen knokt op zijn eigen niveau voor een goede tijd en strijd tegen de hoogte en de elementen. Een enorme prestatie onder deze omstandigheden. Moe en koud maar voldaan keerden we vrijwel tegelijk terug bij het Chalet. Een prachtige ervaring al hadden de weergoden ons wel iets beter gezind mogen zijn. Vanmiddag geluncht met de groep, een optreden gezien van een Belgische held en vervolgens gedineerd. Hier ontving Gerrit een fles Champagne omdat hij de snelste klimmer van de relaties van ScanSource was, en dat was een knappe prestatie want er zaten veel klimmers in de groep. Nu opmaken voor de terugreis met een geweldige ervaring in de tas en veel moraal om door te gaan naar een volgende uitdaging.

Koud!

Na een goede nachtrust en even zo goed ontbijt zijn we bijeen gekomen in de lobby van het complex. Startnr bordjes, stempelkaarten en nog wat toeters en tweeters werden uitgedeeld. We konden een tourtocht rijden van 72km over 2 serieuze colletjes, of - aanvankelijk - eentje van 99 met nog meer colpower. We hebben een derde optie gekozen: zelf je route bepalen. Dit leidde ons tot de Galibier. Doel was het verkennen van de Galibier, niet het halen van de top. Met enig tegenzin, want het regende weer of nog, zijn we op de fiets gestapt. Een thriller begon... Vanaf complex Galibier 2 - ons startpunt - was het meteen klimmen. Dat was niet erg, want met de getoonde 10graden Celsius op ons voorraadje gadgets, wilden we best een beetje warm worden. Na de gematigde klim ging het over in vlak. En toen weer het onvermijdelijke klimmen. En dat klimmen werd wel steeds serieuzer. We spraken af op 10km van de top mekaar weer te treffen. Ieder heeft zo z'n eigen klimtempo, vandaar. Gerrit en Ytzen wachtten kort op Robert. In het knusse onderonsje werd besloten om tot 7km van de top te gaan. Wel hadden we gedrieën twee legervoertuigen gezien met militairen daarin met witte gewaden aan. Ze zouden sneeuw geruimd hebben, werd half grappig tot serieus opgemerkt. Vreemd genoeg speelde de temperatuur ons toen nog geen parten. Robert vertrok als eerste en Ytzen en Gerrit volgden. Het werd na valsplat weer wat steiler, serieus steil. Maar ook de elementen zouden zich tegen ons keren. Regen is vervelend maar nog niet gevaarlijk, althans klimmend niet, dalen is met regen niet risicoloos. Nee, we werden geweerd met mistbanken en zowaar sneeuw. In de inmiddels ijle lucht voltrok zich weer een onderonsje, iets minder knus als de vorige. Gerrit wachtte op Ytzen maar zag als eerste Robert verschijnen. Robert gaf aan, toen hij op adem was, dat Ytzen zou afhaken. Maar zoals we Ytzen toch een beetje kennen, verscheen daar toch een geel Castelli regenjasje (met Ytzen er in). Ytzen gaf aan verder fietsen onverantwoord te vinden en terug te willen. Robert en Gerrit hadden genoeg moraal om aan te geven toch nog iets verder te willen. En zo geschiedde. Ytzen daalde in toch barre omstandigheden af naar een dichtbij gelegen restaurantje en Robert en Gerrit gingen verder. De verdere klim bracht weinig goeds. Mistbanken bleven, en sneeuw viel onophoudelijk. Sterker nog, een sneeuwstormpje was duidelijk op zoek naar de knock-out. Al fietsend leken voorbijgaande automobilisten ook aan te geven onze klim abrupt te beëindigen. Robert is op 6 km rechtsomkeert gegaan en Gerrit op 5. Een voortzetting van de klim zou onverantwoord zijn. Met een bejaarden tempo en prikkende sneeuw in de ogen en ontzettende kou ( was het nog boven nul?) zetten we de afdaling in. Met veel geluk en een beetje wijsheid kwamen ook Robert en Gerrit aan bij het Restaurant. Hier zaten talloze gestrande fietsers. Het was hier warm en er was koffie en warme chocolademelk. Na een tijdje vertrokken we weer. Er volgde een zeer koude verdere afdaling. Uiteindelijk kwamen we aan bij ons chalet in Valloire. Ytzen en Gerrit hevig schuddend van de kou. Robert leek de kou beter te ondergaan. Ytzen en Gerrit zijn omhoog getrild. Er was sprake van onderkoeling. Ytzen is als eerste onder de warme douche gestapt en smolt langzaam weer. De rest zou volgen... Later hoorden we dat een andere officiële tocht, die ook de Galibier aan zou doen, de Galibier daarin had geschrapt. Verstandig was dat...

Reis naar het zonnige Zuiden

Woensdagavond vertrokken we, het ViaData Fietsteam. Start in Nijehaske en vertrek om 23.00uur. We hebben - en we is vooral Robert - de hele nacht door gereden. Via Duitsland en Zwitserland naar Frankrijk. Aankomst was rond 12.00uur. Geen gekke dingen, een voorspoedige reis gehad. Bij aankomst werden we warm(?) onthaald door receptionist. We hebben chalet 106 toegewezen gekregen van complex Galibier 2. Daar liggen Ytzen en ik knus op 1 slaapkamer en Robert ligt in de woonkamer. Ietwat gedesillusioneerd want het was koud, het regende en het onthaal was ook niet je dat. En de rest van het Scansource team was er nog niet. Hun ETA zou 20.15uur zijn. We hebben eerst wat boodschapjes gehaald en daarna hebben we anderhalf uur gerust. Daarna gingen we op zoek naar een goed restaurant. Die waren er gelukkig genoeg...maar wel allemaal vol! Uiteindelijk - verregend - vonden we een goede pizzeria. We hebben daar heerlijk gegeten. Veel mede fietsers - Valloire en omgeving lopen vol met 3500 man voor Climbing for Life - troffen we daar. Vermoeid gingen we terug naar het chalet en zijn gaan slapen. Wat een dag!

Galibier here we come

Na maanden van voorbereiding is het dan bijna zover, we reizen vanavond af naar Frankrijk. Wat in het najaar van 2012 gezien werd als een leuke uitdaging heeft in de loop van de tijd steeds meer een serieus karakter gekregen. Nadat we op de vlakke wegen in Friesland de nodige trainingskilometers hadden gemaakt kwam het besef dat klimmen toch een heel andere fietsinspanning is. Om daar een klein beetje een idee bij te krijgen hadden we in het vroege voorjaar een dagje Tecklenburg in Duitsland op de kalender gezet. Lichte klimmetjes met een klein stukje 12% en een mooie ervaring die naar meer smaakte. De gewone trainingen gingen natuurlijk door maar daarnaast werd een hotel gereserveerd in de Belgische Ardennen om een wat serieuzere klimdag te beleven. Met de opgedane klimkennis in België werd het ons steeds duidelijker dat de Galibier wel serious shit moet zijn. Het fietsvirus had ons inmiddels zo te pakken dat wij ook nog maar een keer de heuvels in Nederland, rondom Arnhem, onveilig moesten maken. Zo gezegd zo gedaan. Wanneer daarna dan de zomervakanties in Nederland losbarsten is het de vraag hoe de trainingsarbeid de laatste weken voor 1 september ingevuld kunnen worden. Gerrit  ging naar Frankrijk waar hij, zij het in de auto, al een indruk heeft kunnen krijgen van de Galibier. Daarnaast had hij natuurlijk zijn racefiets mee en heeft hij als training o.a. de legendarische Alpe D'huez en de Croix de fer bedwongen. Ytzen kreeg helaas te maken met lichamelijk ongemak, pijn in zijn rug, waardoor er eventjes angst was voor zijn deelname. Gelukkig is hij tijdig hersteld en heeft in Valkenburg nog tweemaal de Cauberg en een aantal andere limburgse heuvels bedwongen. Robert ging naar het Italiaanse Gardameer en heeft de nodige trainingsarbeid verricht op de flanken van de Monte Baldo.
en dan........... Komen alle aanmeldingsformulieren binnen en ontvangen wij een officieel schrijven met onze startnummers. Ytzen nr. 2086, Robert nr. 2093 en Gerrit nr. 2094.

Galibier here we come.......

Het programma voor de komende dagen ziet er als volgt uit.
Woensdag 29 augustus: 23.00 uur vertrek vanuit Nijehaske richting Valloire
Donderdag 30 augustus: 13.00 uur inchecken in Chalet in Valloire
Vrijdag 31 augustus: 's ochtends recreatieve toertocht, 's middags vrij, 's avonds pasta party met muziek 
Zaterdag 1 september: 7.30 uur beklimming Col du Télégraphe en Col du Galibier, 's avonds verbroederingsfeest met muziek
Zondag 2 september: 8.00 uur terugreis naar Nederland

Vanaf volgende week zullen jullie hier onze bevindingen weer kunnen vinden.

Raar

De laatste mogelijkheid om me voor te bereiden op de "tocht der tochten", een weekendje Valkenburg waarin uiteraard de Cauberg niet mag ontbreken. Met zoonlief Elliott een leuk fietstochtje gemaakt waarbij we starten met de Cauberg. Dat is op zich minder gelukkig om daarmee te starten als je net van je hotel, overigens vlak bij de Cauberg, vandaan fietst maar mijn Garmin leidde me daarlangs en dat weer vanwege een wegopbreking en de daarmee gepaard gaande omleiding. Nou moet ik zeggen dat het mij achteraf reuze meeviel. De Cauberg is zo'n 900 meter lang met 12% als maximale stijgingspercentage maar ik kon op mijn middelste blad, de 39, naar boven. Vervolgens via de Sibbergrubbe, een mooie langere klim van maximaal 6%, een mooi rondje gemaakt van zo'n 62 kilometer via diverse mooie Limburgse dorpjes (met kapelletjes). Kom je nog wel via een vreemd dorpje.

Het Limburgse landschap biedt zo nu en dan mooie vergezichten maar veel oog kunnen we daar helaas niet voor hebben, zeker niet wanneer het lichtjes begint te regenen en we zelfs nog een paar hagelstenen op ons hoofd krijgen. Gelukkig is de regenval slechts kort durend. Ondertussen passeren je tientallen wielrenners, soms alleen maar meestal in groepen van 4 of meer renners. Valkenburg en omgeving trekt blijkbaar vele fietsliefhebbers. Ook in het hotel waar we ons ontbijt nuttigen zijn duidelijk herkenbaar de fietsers aanwezig die zometeen een koers gaan maken. Weer aangekomen in de buurt van het hotel dus aan het eind nog een keer de Cauberg. Aan het begin zet ik aan en ik ga een aantal klimmers die onderaan de klim al beginnen op het lichtste verzet, zo lijkt het, met een vaart voorbij. Nog een keer op het middelste blad naar boven maar het is deze keer wel alsof het meer inspanning kost maar gelukkig haal ik het net. Bij de afdaling zie ik de klimmers die ik eerst passeerde nog heftig trappen om boven te komen.

Nou dat was het dan qua voorbereiding. De eerstvolgende klim is de Galibier. Maandag nog een keer hardlopen en wellicht dinsdag nog een keer een paar kilometer losjes fietsen. Daarna niets meer qua training. Ik denk warempel dat het eerstvolgende blog zal zijn over hoe het gegaan is op de Galibier. Tot dan!

Gasselternijveen

Vandaag weer even op de fiets gezeten. Dochter zou verblijven bij pake en beppe op het vakantieadres. Dat is inderdaad Gasselternijveen. We hadden bedacht dat ik vanaf het thuisadres van pake en beppe - Beetsterzwaag, we zouden ze ophalen en brengen - zou starten naar het pittoreske dorpje. En zo geschiedde. De tocht ging door Hemrik, Wijnjewoude, Bakkeveen, Een, Norg, Zeijen, Anloo & Annen, Gieten en eennalaatste adres Gasselte. Ik kon gelijk de nwe onderdelen van de fiets uitproberen waaronder de nwe SPDSL trappers. Lekker fietsweer en lekker getrappeld. Ik kon steeds tussen de 32 en 33km blijven fietsen. De Cube stond er goed voor en ik ook. Totaal aantal kilometers kwam op 70km. Vermoeidheid? Nauwelijks, en dat stemt weer gerust. Weer blij met m'n racefietsje!

Ramadan

Istanbul is een fantastische stad. 20 miljoen inwoners, grootste stad van Europa en een lange imposante geschiedenis waar vele gebouwen en monumenten getuigenis van afleggen. Ik heb daar net mijn vakantie doorgebracht en veel gewandeld. Af en toe op hele steile stukken (Istanbul is gebouwd op en rondom 7 heuvels). Vreemd: wanneer ik zo'n heuvel op- of afloop schat ik het stijgingspercentage ("zou dit meer dan 12% zijn?"). Best lastig fietsen daar wanneer je dat zou willen want vaak liggen de stenen er niet echt netjes is. Zie het als een combinatie van Parijs - Roubaix en de beklimming van de Mont Ventoux, geen gelukkige combinatie dus. Terwijl ik daar op vakantie ben maak ik de laatste dagen van de Ramadan mee. Een periode waarbij overdag, tussen dageraad en zonsondergang, door de moslims gevast wordt. Mijn "Ramadan" bestaat eruit dat ik mij een paar weken van sporten heb moeten onthouden. Nu is het echter weer zover. Samen met collega Ritske en fietsmaat Jelle wordt het weer eens tijd om de fiets uit het vet te halen. Vanuit Heerenveen fietsen we via Akkrum, Oldeboorn en De Veenhoop naar Boornbergum waar we Ritske achterlaten (hij woont daar). De eerste kilometers vind ik alsof ik als een krant fiets. Ik schrik ervan wat 4 weken niet sporten betekent. Ik ben aardig wat kwijtgeraakt. Hier word ik niet blij van. Pas wanneer we de wind wat in de rug krijgen kan ik voor mijn gevoel weer wat ontspannen fietsen. Na Boornbergum fietsen Jelle en ik verder en via Beetsterzwaag, Gorredijk koersen we weer op Heerenveen aan. Da's wel iets anders dan de bergen waar Gerrit van rept in zijn bijdragen maar ja, ik heb hier niet anders. Uiteindelijk valt het met de cijfertjes reuze mee: iets meer dan 60 kilometer gefietst met een alleszins acceptabel gemiddelde van 30,3 km/uur. Nog iets meer dan een week en dan moet ik naar boven fietsen, de Galibier op. Dit weekend in Valkenburg een stuk van het Amstel Gold Race parcours, dan maandag nog hardlopen met de groep en wellicht dinsdag nog een keer een stukje fietsen. Dan moet ik er klaar voor zijn. Een ideale voorbereiding is het niet geweest, wellicht kan de schade nog wat beperkt worden. Toch is het nu tijd voor opluchting en een klein feestje: mijn sport "ramadan" is voorbij, ik mag en kan weer!

Fietsbellen

Terug naar huis en terug naar de MTB. Mijn racefiets verblijft momenteel in het ziekenhuis. Na een korte revalidatie periode in Nederland moet en zal de Cube weer klaar zijn voor - wederom - de Franse Alpen. Vanavond dus op de rooie rakker. Ureterp, Duurswoude, Bakkeveen en terug. Lekker sturen en lekker peddelen. t Was goed maar anders dan eerder. Ik ben nu de wielrenner die even op de MTB stapt. Alsof met het bergklimmen het certificaat is behaald voor de echte wielrenner. Ik heb brandnetels geraakt en zij mij. En ben een heel vaag stuk heide binnen gedrongen. Ik ben terug gegaan, ik wilde daar weg. Vond 't #nix. Ik wil m'n racefiets terug. Ik ga m'n fiets bellen.

Campione

Gisterochtend weer een bergrit gemaakt. Het was al vroeg erg warm en dan ben je blij dat tijdens de beklimming delen in de schaduw liggen. Anderhalve liter drinken mee en die gaan helemaal op. Toen ik bovenkwam vroeg ik een vriendelijk Italiaans echtpaar om even een foto te nemen van mij en mijn fiets. De vriendelijke man deed dit onder een luidkeels uitgeroepen CAMPIONE. Daarna kreeg ik van hem de felicitaties voor het feit dat ik daar op de fiets naartoe was gekomen. Allemaal erg vriendelijk en een leuk gesprek gehad. 47km waarvan zo'n 27 km flink klimmen, het wordt nooit mijn beste onderdeel denk ik, maar het gaat steeds beter.

Passieve rust

Ze zeggen altijd dat rust goed is voor een wielrenner. Bij 36 graden Celsius heb ik passieve rust genomen. Tjonge wat is het warm, geen weer om je op een fiets in het zweet te jagen. Lekker op een luchtbed dobberen op het Gardameer. Gek genoeg ben je aan het einde van de dag nog moe ook...... Morgenvroeg maar weer eens beoordelen of het een dag van passieve rust wordt of dat ik toch nog een paar kilometers ga maken.

Parijs is nog ver...

...zeggen ze dan. Hoewel het ver is geweest, nu geldt dat we een tussenstop hebben genomen vlakbij Parijs in de buurt. In het vage plaatsje Loan ligt een leuk park en daar verblijven we een paar dagen. De fiets kan hier bijkomen of zich klaar maken voor zwaar onderhoud. Nwe bandjes, nw stuurlint, versnellingen afstellen (voorderailleur doet nix meer, achter hapert), remblokjes en misschien ook wel SPDXL pedalen laten monteren. Fietsen doen we hier dus even niet. Maar ik heb 't ook mooi gehad. Had vantevoren gezegd dat ik l'Alpe d'Huez zou beklimmen of de Croix de Fer. Ik zou je zwaar ongeloofwaardig hebben aangekeken. Überhaupt beklimmen van een heus echte 'col'. Maar er waren in de d'Oisans meer fietsers dan auto's, nou ja het geldt iig voor de camping, en dat stimuleert enorm. Ik ben er klaar voor!

Prada

Prada is zo'n leuk Italiaans dorpje waar het lijkt of de tijd heeft stil gestaan. 's winters kun je er skiën en zomers rijden veel toeristen naar de skilift om boven op de berg uitzicht te hebben op het Gardameer. Vandaag had ik het voornemen een galibiertje na te bootsen en op de fiets naar Prada te gaan. Er waren wederom veel meer wielrenners met eenzelfde idee. Dat maakt het nabootsen nog echter en geeft moraal als je ook nog eens iemand inhaalt. Totale rit vandaag was 70 km, hiervan was 22 km aan een stuk serieus klimmen (tussen 6 en 12%) verder heuveltje op en af, 3 uur en 17 minuten gefietst en vermoeid de hele middag in het zwembad gelegen. Prada is na vandaag weer dat leuke Italiaanse dorpje waar het lijkt of de tijd heeft stilgestaan en ik ben zo'n toerist die boven is geweest, maar wel op zijn fiets!

La Grimpee d'Oulles

...met een streepje op de eerste E. Voor, laten we zeggen, het tonen van vormbehoud. Even geen spannende namen, maar een dicht in de buurt. Eigenlijk de buurman van Col d'Ornon. Even zo goed, voor mij althans, wel een spannend ritje. Ten eerste, 't zijn allemaal haarspeldbochten. En het is max 10%, maar dat zijn ze bijna allemaal, in ieder geval gevoelsmatig. Daarnaast, net voor m'n wiel siste een slang voorbij. Even omheen gefietst. Even later😳, shit dat was een slang man! En daarna zag ik allemaal slangen... Gehaald! Zonder afstappen. De weg hield op. Ik heb vormbehoud getoond. Specs? Positief hoogteverschil 700m, afstand 22km totaal, 7 km pure klim, 10% max stijging en 1 slang(etje). Klein Alpe d'Huezje...

Monte Baldo

Tja, na het lezen van dat Franse geweld van Gerrit is de Monte Baldo niet zo'n bekende naam. Maar...... hij heeft mij wel pijn gedaan. 2 keer nu al. Max. 18%. Totale klim is ongeveer 18 km met een gemiddelde van 8,8%. Dit is een prachtige voorbereiding op de Galibier. Hij is van verschillende kanten te beklimmen maar ze zijn allemaal zwaar en qua lengte ook redelijk gelijk. Het is de enige berg van enige hoogte die vanaf de camping te befietsen is. De tussenliggende dagen de omgeving bekeken en rustig aan gedaan. Daar kan ik ook wel wennen aan het relaxte leven, het mooie weer en de lekkere pizza's. Vanwege de slechte wifi op de campeerplaats is dit dus een update van mij laatste twee ritten. Morgen staat een wat langere rit op de planning en wederom zal de Monte Baldo worden aangedaan. Ciao.

Col du Galibier

Als je dan toch in de buurt bent, moet je eigenlijk deze Alpenreus ook 'doen'. Dus gister ben ik er naar toe gereden. Wat een berg! Ik ben begonnen vanaf de 'andere' kant. Eerst Col de Lautaret en dan dus het laatste stuk, de Galibier. Je voelt dat je hoger komt. Het wordt kouder maar het is nog wel te doen. En er zit voelbaar minder zuurstof in de lucht. Het gaat goed, ook al is het lang en zwaar. Veel bochten en zeker hier geldt veel 'nix er naast'. Bij de top van de Lautaret stop ik. Even later hervat ik de reis en bereik langzaam maar zeker het smalle topje. Yes, ik heb het gehaald...samen met m'n gezinnetje...in de auto! Pfff jongens, dit is wel een serieuze berg! Nu lijkt me de andere kant - die kant die wij gaan doen - wel iets euh toegankelijker. De wegen lijken iets breder en iets minder steil. Ik vond het in de auto geen pretje! Maar nogmaals, vanaf de Valloire kant lijkt ie veiliger en beter te doen. De Galibier lijkt wel de eredivisie, zo je wil, de Championsleague onder de bergen. Maar met goed oefenen istie gewoon
haalbaar. Is het niet in 1 x dan toch een paar x stoppen...

Col de la Croix de fer

Inderdaad, deed 'm vandaag (zaterdag), die berg met die fantastische naam: Col de la Croix de Fer! Nu ik het schrijf kan ik je melden dat ik erg moe ben maar heb ook een erg voldaan gevoel. Wat een mooie col! Het plan was om de Glandon te ' doen'. Maar ze hebben beide dezelfde aanloop: Le Rivier. Vanuit Rochetaille eerst naar Allemont dan naar het meer. Vervolgens door een bos waar vanuit diverse kanten watervallen. En naar mate de rit vordert is er steeds minder begroeiing. Langs koeien met bellen en berggeiten. En na heel lang klimmen, totaal bijna 30 km, is daar de top. Net daarvoor moet je kiezen - Croix de Fer of de Glandon. Mooie foto's gescoord met op de achtergrond de Mont Blanc. En tja, dan moet je weer naar beneden. 't Lijkt misschien mooi en t gaat me gelukkig goed af maar ik vind t niet t mooiste onderdeel van het fietsen. En ook afdalen is werken. Weer max 65km p/u en veel 'naast je nix'. En wat klimt moet je ook weer afdalen. Wel nog een paar kleine klimmetjes van 12%. Ik heb enorm genoten en blij dat ik alles aaneen gereden heb. Specs: 3uur25 minuten, pos hoogteverschil 1550mtr max 12%, totaal 65 km. Had ik 'te al gezegd, wat een mooie col.