Koud!

Na een goede nachtrust en even zo goed ontbijt zijn we bijeen gekomen in de lobby van het complex. Startnr bordjes, stempelkaarten en nog wat toeters en tweeters werden uitgedeeld. We konden een tourtocht rijden van 72km over 2 serieuze colletjes, of - aanvankelijk - eentje van 99 met nog meer colpower. We hebben een derde optie gekozen: zelf je route bepalen. Dit leidde ons tot de Galibier. Doel was het verkennen van de Galibier, niet het halen van de top. Met enig tegenzin, want het regende weer of nog, zijn we op de fiets gestapt. Een thriller begon... Vanaf complex Galibier 2 - ons startpunt - was het meteen klimmen. Dat was niet erg, want met de getoonde 10graden Celsius op ons voorraadje gadgets, wilden we best een beetje warm worden. Na de gematigde klim ging het over in vlak. En toen weer het onvermijdelijke klimmen. En dat klimmen werd wel steeds serieuzer. We spraken af op 10km van de top mekaar weer te treffen. Ieder heeft zo z'n eigen klimtempo, vandaar. Gerrit en Ytzen wachtten kort op Robert. In het knusse onderonsje werd besloten om tot 7km van de top te gaan. Wel hadden we gedrieën twee legervoertuigen gezien met militairen daarin met witte gewaden aan. Ze zouden sneeuw geruimd hebben, werd half grappig tot serieus opgemerkt. Vreemd genoeg speelde de temperatuur ons toen nog geen parten. Robert vertrok als eerste en Ytzen en Gerrit volgden. Het werd na valsplat weer wat steiler, serieus steil. Maar ook de elementen zouden zich tegen ons keren. Regen is vervelend maar nog niet gevaarlijk, althans klimmend niet, dalen is met regen niet risicoloos. Nee, we werden geweerd met mistbanken en zowaar sneeuw. In de inmiddels ijle lucht voltrok zich weer een onderonsje, iets minder knus als de vorige. Gerrit wachtte op Ytzen maar zag als eerste Robert verschijnen. Robert gaf aan, toen hij op adem was, dat Ytzen zou afhaken. Maar zoals we Ytzen toch een beetje kennen, verscheen daar toch een geel Castelli regenjasje (met Ytzen er in). Ytzen gaf aan verder fietsen onverantwoord te vinden en terug te willen. Robert en Gerrit hadden genoeg moraal om aan te geven toch nog iets verder te willen. En zo geschiedde. Ytzen daalde in toch barre omstandigheden af naar een dichtbij gelegen restaurantje en Robert en Gerrit gingen verder. De verdere klim bracht weinig goeds. Mistbanken bleven, en sneeuw viel onophoudelijk. Sterker nog, een sneeuwstormpje was duidelijk op zoek naar de knock-out. Al fietsend leken voorbijgaande automobilisten ook aan te geven onze klim abrupt te beëindigen. Robert is op 6 km rechtsomkeert gegaan en Gerrit op 5. Een voortzetting van de klim zou onverantwoord zijn. Met een bejaarden tempo en prikkende sneeuw in de ogen en ontzettende kou ( was het nog boven nul?) zetten we de afdaling in. Met veel geluk en een beetje wijsheid kwamen ook Robert en Gerrit aan bij het Restaurant. Hier zaten talloze gestrande fietsers. Het was hier warm en er was koffie en warme chocolademelk. Na een tijdje vertrokken we weer. Er volgde een zeer koude verdere afdaling. Uiteindelijk kwamen we aan bij ons chalet in Valloire. Ytzen en Gerrit hevig schuddend van de kou. Robert leek de kou beter te ondergaan. Ytzen en Gerrit zijn omhoog getrild. Er was sprake van onderkoeling. Ytzen is als eerste onder de warme douche gestapt en smolt langzaam weer. De rest zou volgen... Later hoorden we dat een andere officiële tocht, die ook de Galibier aan zou doen, de Galibier daarin had geschrapt. Verstandig was dat...