Ramadan

Istanbul is een fantastische stad. 20 miljoen inwoners, grootste stad van Europa en een lange imposante geschiedenis waar vele gebouwen en monumenten getuigenis van afleggen. Ik heb daar net mijn vakantie doorgebracht en veel gewandeld. Af en toe op hele steile stukken (Istanbul is gebouwd op en rondom 7 heuvels). Vreemd: wanneer ik zo'n heuvel op- of afloop schat ik het stijgingspercentage ("zou dit meer dan 12% zijn?"). Best lastig fietsen daar wanneer je dat zou willen want vaak liggen de stenen er niet echt netjes is. Zie het als een combinatie van Parijs - Roubaix en de beklimming van de Mont Ventoux, geen gelukkige combinatie dus. Terwijl ik daar op vakantie ben maak ik de laatste dagen van de Ramadan mee. Een periode waarbij overdag, tussen dageraad en zonsondergang, door de moslims gevast wordt. Mijn "Ramadan" bestaat eruit dat ik mij een paar weken van sporten heb moeten onthouden. Nu is het echter weer zover. Samen met collega Ritske en fietsmaat Jelle wordt het weer eens tijd om de fiets uit het vet te halen. Vanuit Heerenveen fietsen we via Akkrum, Oldeboorn en De Veenhoop naar Boornbergum waar we Ritske achterlaten (hij woont daar). De eerste kilometers vind ik alsof ik als een krant fiets. Ik schrik ervan wat 4 weken niet sporten betekent. Ik ben aardig wat kwijtgeraakt. Hier word ik niet blij van. Pas wanneer we de wind wat in de rug krijgen kan ik voor mijn gevoel weer wat ontspannen fietsen. Na Boornbergum fietsen Jelle en ik verder en via Beetsterzwaag, Gorredijk koersen we weer op Heerenveen aan. Da's wel iets anders dan de bergen waar Gerrit van rept in zijn bijdragen maar ja, ik heb hier niet anders. Uiteindelijk valt het met de cijfertjes reuze mee: iets meer dan 60 kilometer gefietst met een alleszins acceptabel gemiddelde van 30,3 km/uur. Nog iets meer dan een week en dan moet ik naar boven fietsen, de Galibier op. Dit weekend in Valkenburg een stuk van het Amstel Gold Race parcours, dan maandag nog hardlopen met de groep en wellicht dinsdag nog een keer een stukje fietsen. Dan moet ik er klaar voor zijn. Een ideale voorbereiding is het niet geweest, wellicht kan de schade nog wat beperkt worden. Toch is het nu tijd voor opluchting en een klein feestje: mijn sport "ramadan" is voorbij, ik mag en kan weer!