To be or not to be (on the top)

Ondertussen is uit de blogs van Gerrit en Robert wel duidelijk geworden dat ik op zaterdag niet de Galibier op ben gereden. Vrijdag 31 augustus, voor altijd in mijn herinnering gegrift, samen met Robert en Gerrit voor een parcoursverkenning (professioneel!!) de Galibier opgereden ondanks de regen en de uitermate frisse en natte omstandigheden. We zijn er tenslotte om te fietsen, nietwaar? De Galibier is 18 km lang en eindigt op zo'n 2745 meter hoogte. Bij zo ongeveer kilometer 11 op 2000 meter hoogte vond ik het welletjes. Niet zozeer vanwege het klimmen maar meer vanwege de koude omstandigheden.

Temperatuur rond het vriespunt, ijsregen en met een behoorlijke afdaling voor de boeg. Niet mijn sterkste punt maar laten we wel wezen: dit is mijn eerste kennismaking met het hooggebergte en dan net onder deze omstandigheden hier te moeten fietsen? Ik wil graag nog een paar keer tegen een berg opfietsen. De afdaling inzettend werd het vanaf dat punt almaar kouder. Met weinig controle over de remmen vanwege de koude handjes ging er van alles door me heen maar daarbij overheerste vooral: dit is niet leuk! Aangekomen bij het chalet waar we verbleven hadden Gerrit en ik verschijnselen die sterk deden denken aan onderkoeling. Voor mezelf had ik toen al de afweging gemaakt: moet ik onder die omstandigheden dat willen? Daar willen zijn? Dan hoor je later ook nog dat de etappe uit de Tour de L'Avenir die op dezelfde dag over de Galibier zou voeren vanwege de omstandigheden was afgelast. En dan zal ik het wel doen??? Nee, wanneer het morgen, zaterdag 1 september dus, weer regent dan doe ik niet de Galibier maar de Col du Telegraphe. Qua moeilijkheidsgraad bijna vergelijkbaar maar met de top op in ieder geval ongeveer een kilometer lager. Omdat het zaterdagmorgen inderdaad regende besloot ik dus om de Telegraphe te doen. Later hoorde ik dat de Galibier klimmers geen regen hadden gehad, nou ja.....Ik moet zeggen de Telegraphe was zwaar genoeg maar het klimmen ging eigenlijk best goed en ja, dat ondanks de matige voorbereiding. Hoe dan ook: ik was blij en trots tegelijk om op de top aan te komen. Sowieso was onder die omstandigheden en de Telegraphe en de Galibier achterelkaar te doen een brug (desnoods: berg) te ver.

Volgend jaar met een betere voorbereiding, misschien twee weekjes Alpen of Pyreneeën?, zonder blessures en absoluut beter weer is er een nieuwe kans. De voorbereiding is alweer begonnen: gisteren lekker hardgelopen zonder na- of rugpijn.